Kilka dni temu wystawiłam na Facebooku zdjęcie czerwonego pieprzu, schinusu peruwiańskiego zerwanego podczas spaceru z drzewa w moim sąsiedztwie. Na pewno znacie go z kolorowych mieszanek pieprzu, sprzedawanych powszechnie w sklepach. W smaku jego ziarenka są ostre, w kolorze różowo-czerwonawe (tylko łupinka, bo środek jest zielony), a zapach przypomina pieprz czarny. W dawnych czasach sprzedawano go jako alternatywę dla dużo droższego pieprzu czarnego, obecnie w kuchni wykorzystuje się jego owoce jako składnik popularnych, kolorowych mieszanek pieprzowych, jako tzw. pieprz czerwony. W południowej Kalifornii sadzony jest jako drzewo ozdobne, które rośnie szybko i łatwo jak chwast, nie zużywając przy tym dużo wody, której deficyt jest tu dużym problemem.
Świeży pieprz czerwony ma ciekawą oleistą, niemal żywiczną teksturę i co za tym idzie więcej aromatu niż kiedy jest ususzony. Trzeba go więc dozować bardzo ostrożnie. Kiedy przyniosłam go ze spaceru pomyślałam, że będzie świetnym dodatkiem do pieczeni… ale z kurzych wątróbek.
Kiedy jestem w Polsce, zawsze kupuję moją ukochaną pieczeń z kurzych wątróbek, sprzedawaną pod nazwą przysmak kutnowski. Wiem, że wątróbki to kontrowersyjny składnik i nie każdy go lubi. Jestem wielkim miłośnikiem podrobów, które zresztą przeżywają renesans w światowej sztuce kulinarnej. To wlaśnie pieczeń kutnowska była inspiracją dla przepisu w wersji kalifornijskiej.
Pieczeń z kurzych wątróbek z czerwonym pieprzem
- 1/2 kg kurzych wątróbek (dobrze oczyszczonych z błonek i żyłek)
- 1 1/4 łyżeczki pieprzu czerwonego
- 4 zielone cebulki ze szczypiorem
- 1 jajko
- 1 mała ususzona bułeczka, najlepiej razowa
- 1 łyżeczka świeżego, posiekanego tymianku (może być suszony)
- olej do smażenia
- 1/2 łyżeczki soli
- Zebrać razem wszystkie składniki.
- Zmielić lub zetrzeć bułkę.
- Zmielić w młynku 1 łyżeczkę czerwonego pieprzu, pozostałe 1/2 łyżeczki odłożyć na bok.
- Cebulę ze szczypiorkiem pokroić na odcinki ok. 1 cm; podsmażyć na lekko złoty kolor na oleju.
- Wątróbkę dobrze osuszyć i dodać do patelni ze smażoną cebulą; smażyć na wysokim ogniu przez ok. 5 minut (tak żeby wątróbka z zewnątrz była złota, a środek pozostał różowy); przełożyć zawartość patelni na deskę do krojenia i ostudzić.
- Posiekać zimną wątróbkę na nieregularne kawałki o bokach do ok. 1 cm; przełożyć do głebszego naczynia; dodać tartą bułkę, tymianek, zmielony pieprz i surowe jajko; przyprawić solą do smaku i dokładnie wymieszać.
- Wyłożyć podłóżną, keksową foremkę folią aluminiową i przełożyć do niej wymieszaną masę wątróbkową, formując pieczeń; posypać górę pieczeni niezmielonymi ziarnkami pieprzu.
- Wyjąć folię z uformowaną pieczenią i przełożyć na płaską blachę, odwinąć delikatnie brzegi foli i pozostawić na płasko (tak żeby boki pieczeni pozostały nieosłonięte).
- Rozgrzać piekarnik do temperatury ok. 200 stopni; piec przez ok. 20-25 minut.
- Pozostawić do ostygnięcia.
- Podawać pokrojoną w grube plastry.
Dla tych, którzy lubią kurze wątróbki, pieczeń może być alternatywą dla wędliny lub zwykłego pasztetu. Podana na małych kromkach chleba, crostini ze świeżymi pomidorami, ogórkami lub jakimkolwiek inym ulubionym przez Was dodatkiem może być świetną i całkiem elegancką przystawką.
Zdaję sobie sprawę, że zapewnie nie ma u Was świeżego czerwonego pieprzu, więc oczywiście w przepisie użyjcie suszonego. Nie zalecam jedzenia całych ziaren z góry pieczeni, użyte są one bardziej dla aromatu i wyglądu. Jeśli armat i smak czerwonego pieprzu będzie dla was za intensywny, zredukujcie jego ilość w przepisie.
Smacznego.
Jem więc Jestem 